Het land van de Inka´s

Hola amigos,

Que tal? Het is een tijdje geleden, maar hier komt mijn update van Peru!

Na de 60 uur durende busreis vanuit Quito, kwam ik een beetje moe aan in Cuzco. Ik had een taxi genomen naar de spaanse school en ik kon daar gelukkig meteen terecht. Ik kreeg een kamer en meteen heb ik allemaal leuke vriendjes en vriendinnetjes gevonden, zodat ik uiteindelijk heel lang in Cuzco ben blijven hangen.

Meteen het tweede weekend heb ik samen met Irene de Inka Jungle Trail gedaan. Het is een 4-daagse hike en de laatste dag beklim je Machu Picchu.
De 1e dag gingen we 4 uur mountainbiken. Het was wel heel tof, met mooie uitzichten over de bergen en keihard de berg af mountainbiken. Alleen jammer dat bij ons allebei de ketting er halverwege afging.

De 2e dag gingen we vroeg opstaan, want we zouden die dag 8 uur gaan lopen. We begonnen te lopen langs een rivier en in de verte zag ik al wel een net iets hogere en steilere berg als alle anderen en ik zei al voor de grap: ´straks zul je zien dat we precies dié berg gaan beklimmen.´ En even later, precies onder die berg, zei de gids dat we hier omhoog zouden gaan en hij wees naar de top waar we heel in de verte andere mensen zagen lopen. Daar zouden wij ook naartoe gaan. Wat ik over die berg dacht bleek ook waar te zijn. Het was heel erg zwaar. Elke 20 minuten stopten we en dat had ik echt nodig. Eenmaal bovenaan de top was er een smal paadje langs een afgrond en het uitzicht was super mooi. Ik was echt heel gelukkig op dat moment. Bovenaan hebben we wat cocablaadjes geofferd aan de goden, opdat we een veilige reis naar Machu Picchu zouden hebben en toen begonnen we aan de weg naar beneden. Het eerste stuk liepen we over smalle inkatrappen, met loszittende stenen, vlak langs een afgrond. Beneden aangekomen hebben we geluncht langs een rivier en toen hebben we onze weg vervolgd. Eerst door een bos, toen over een droge rivierbedding, toen zijn we een hangbrug overgestoken, toen hadden we een smal paadje langs een berg, toen hadden we weer een droge rivierbedding waar we over de stenen moesten klimmen, toen hadden we weer een berg en toen gingen we in een soort kabelbaantje (heeel klein) heel hoog over een rivier heen. Daarna liepen we weer door een bos op een berg en toen kwamen we eindelijk aan bij de hotsprings. Daar lekker even gerelaxed en toen mocht je kiezen of je met de auto naar het hostel ging, of lopen. En Irene en ik en nog wat anderen wilden lopen, om de dag echt goed af te sluiten. Het was al donker toen we aankwamen en we waren helemaal kapot. Die dag hadden we 10 uur gelopen.

De 3e dag hebben we geziplined. Heel gaaf! daarna moesten we nog 3 uur lopen tot Aguas Calientes (het stadje aan de voet van Machu Picchu). We konden de bergtoppen van Machu Picchu en Wayna Pichu (de berg die je altijd op de achtergrond van Machu Picchu ziet) al zien liggen en eigenlijk liepen we er in een grote boog helemaal omheen. Het klimaat is daar zoals in het regenwoud en we liepen langs een rivier en dan die prachtige bergen naast je en de avonzon was er, dus er was super mooi licht. Ook liepen we langs een treinrails en af en toe kwam er een trein langs. Het was echt adembenemend mooi daar!! Ik was wel zooo moe, als ik was gestopt met lopen zou ik echt in elkaar zijn gezakt. Toen we aankwamen bij het hostel was ik zo chagrijnig omdat ik zoo moe was. Die avond gingen we vroeg slapen want de volgende dag zou de wekker om half 4 gaan.

Dus de 4e dag stonden we al om kwart over 5 aan de het begin van het pad wat ons naar Machu Picchu zou leiden. Er hing een heel opgelaten sfeertje, want er waren allemaal mensen die omhoog zouden klimmen. Heel leuk! De anderhalf uur die je er over doet om de inkatrappen te beklimmen naar Machu Picchu, zijn een hel. Ik was zelfs misselijk van de moeheid. We hadden overal spierpijn en het was superwarm, ookal was het pas heel vroeg. Uiteindelijk zijn Irene en ik toch nog als 2e van de groep aangekomen (trots waren we).
Toen gingen we met een gids 2 uur door machu Picchu rondlopen. We konden niet veel zien want het was heel mistig. Maar het voelde heel magisch om daar te lopen.
Daarna besloten Irene en ik (ik weet nog steeds niet waarom) om ook nog de berg Machu Picchu te gaan beklimmen, die ver boven de oude inka-stad uitsteekt. Alsof we nog niet genoeg hadden gelopen.. Het was uiteraard weer heel zwaar, maar wel heel mooi. Ik heb nog nooit zulke steile trappen beklommen. Het leek soms echt een muur die voor je oprees, zo´n trap. Maar eenmaal op de top keken we neer op Machu Picchu en langzaam trok de mist weg en toen zagen we machu Picchu helemaal. Zooo mooi was dat!
Uiteindelijk zijn we de hele dag op machu Picchu gebleven, we gingen als een van de laatsten weg en toen scheen de zon zo mooi, het werd al bijna donker. Ik ben ook nog Carlos, mijn vriend uit Quito daar tegengekomen. Heel leuk.

Die avond gingen we met de trein terug. Het was heerlijk om weer even in een trein te zitten. Alleen we hebben er niks van gemerkt, want we sliepen en het was heel grappig, want de hele trein zat vol en iedereen, maar dan ook iedereen sliep.

Die avond werden we afgezet in een gehucht in de sacred valley, want daar zouden we met school een week naartoe gaan. We waren wel dom want we hadden geen adres en het was al midden in de nacht. Maar de buschauffeur zei dat we dit pad naar beneden moesten, want daar was wel een school. Dus wij gingen een heel klein zanderig paadje op en we kwamen bij een groot hek en daarachter lag een school inderdaad. Het zag er wel heel verlaten uit dus we rammelden aan het hek en ineens kwamen er 3 woeste waakhonden aanrennen, keihard blaffen ook. Dus als eerste reactie gingen wij ook heel hard rennen en we dachten ´oow die honden kunnen echt niet door het hek´, maar toen keken we om en toen renden die honden gewoon door het hek heen en wij hebben echt voor ons leven gerend, want die honden waren echt woest. En het was ook nog een donker en er lagen overal losse stenen, dus we konden maar zo struikelen. Uiteindelijk duwde Irene me over een klein bruggetje en daar was een hek, maar het hek ging niet open, dus we sprongen er half overheen en toen stonden we in een tuin van een heel klein boerderijtje. De honden bleven maar blaffen en we hebben daar echt een uur gewacht tot we het blaffen niet meer hoorden en toen zijn we heel voorzichtig naar de grote weg teruggegaan. Ik ben nog nooit in mijn leen zooo bang geweest. We wisten totaal niet wat we moesten doen en toen heben we ergens aangeklopt en die mensen waren heel lief (ze vierden een verjaardag) en we mochten daar die nacht logeren. Heel lief waren ze! De volgende morgen hebben we gebeld en toen bleek de school 20 minuutjes verderop te liggen.

Toen hadden we een relaxed weekje, met een beetje spaanse les, relaxen in de tuin met hangmatten en wat uitstapjes naar hele mooie inka-ruines.

Terug in Cuzco ben ik naar een hostel gegaan, want de school werd me te duur. Maar ik kwam daar nog elke dag langs, want er zijn daar zoveel leuke mensen.

We hebben ook nog een weekendje Huacachina, Nazca en Islas Ballestas en National Park Paracas gedaan. De Nazcalijnen zijn we met een klein vliegtuigje overgevlogen. Heel mooi en indrukwekkend! Alleen daarna werd ik ziek en van de rest heb ik iets minder kunnen genieten. We hebben nog gesandboard in de woestijn. De woestijn was prachtig, met hoge zandheuvels. En we hebben pinguins en dolfijnen gezien op de eilanden! En alles was heel mooi!!

Terug in Cuzco had ik niet zo heel veel te doen, want ik was gestopt met spaans, dus ben ik meegegaan met al mijn vriendinnetjes daar naar hun vrijwilligerswerk projecten. Heel leuk om te zien. Verder een beetje rustig aangedaan met af en toe een uitstapje en leuke feestjes.

Ik heb heel, heel, heel erg genoten van mijn tijd in Cuzco en Peru! Dank aan de leuke mensen daar!

De volgende keer ga ik jullie vertellen over mijn avonturen in Bolivia (daar zit ik nu).

Heel veel liefs vanuit America del Sur!