I survived the jungle

Oké, waar te beginnen. 4 weken geleden was ik in Baños met Leonie en Laura. We hebben gecanyoningd, wat super cool was. Abseilen onder een waterval van meer dan 30 meter en dat soort dingen. In de avond hebben we heerlijk in de natuurlijke hotsprings gerelaxed en de volgende dag hebben we geraft. Ik heb weer een nieuwe hobby gevonden: raften. We hadden niveau 4, wat vrij hoog is en dat was ook wel te merken. Na 2 minuten in de boot kwam er echt een golf op ons af van wel 3 meter. Nee, ik overdrijf niet. Zelfs de gids vond het een hele hoge golf. En omdat je zo dicht bij het water zit is die golf echt een immense muur. Gelukkig hebben we deze golf zonder kleerscheuren overleefd. Maar toen.. toen kwam er een enorme steen op ons af en de gids raakte een beetje in paniek en schreeuwde: por atras, por atras (dat betekent naar achteren), maar er waren wat mensen in de boot die geen spaans konden, dus die gingen alleen maar nog harder naar voren peddelen. Het was een hectisch moment en toen voelde ik de boot onder me wegzakken wel 2 meter en toen botsten we tegen de steen en Laura viel uit de boot. Ze was helemaal in paniek, want het water daar was nogal wild. En toen, jawel, heb ik haar gered! Haha het was niet zo spectaculair hoor, maar ik was wel een beetje trots op mezelf.

De week daarna op naar Cuenca, samen met Leonie. 10 uurtjes in de nachtbus, ik was ziek en het waren de 10 meest verschrikkelijke uren uit mijn leven. Maar in Cuenca hebben we even geslapen en ik voelde me al veel beter. Leonie en ik hebben wat door Cuenca gelopen (heel mooi stadje, als ik later met pensioen ga, ga ik daar wonen), een bloemenmarktje bezocht en toen zijn we bij de rivier gaan zitten en daar zijn we niet meer weggegaan. Heerlijk rustgevend. De afgelopen tijd hadden we niet veel rust gehad, want we hadden elke dag werk en in de weekenden ben je altijd op pad. Dus dit was een heerlijk weekendje. We ontmoeten twee ecuadorianen die armbandjes maakten en we kochten wat en hebben twee uur bij hun gezeten. En uiteindelijk kreeg Leo zelfs oorbellen kado en ik een ring. De volgende dag was Leo ziek dus we hebben weer een rustig dagje bij de rivier doorgebracht. Cuenca is heel mooi!

Toen terug in Quito nog een weekje vrijwilligerswerk. We hebben een speciale dag georganiseerd, met schminck en cake. En aan het eind van de week weer naar la costa: Montañita again. Met Leonie, Sven en Jip. Just relaxen daar. Genieten van het weer, beetje op het strand zitten. ´s Avonds gingen we cocktails drinken in de cocktail alley en daarna dansen met je blote voeten in het zand. Maar dat werden Leo en ik na 2 dagen zat en we besloten naar Puerto Lopez te gaan en vandaar uit zouden we een tour proberen te vinden naar Isla de Plata (the Galapagos for the poor people - maar 35 dollar ipv de 800 die je betaalt voor Galapagos). Oké, het is natuurlijk niet zó spectaculair als the real Galapagos. Maar het was heel bijzonder. We moesten twee uur met een speedboot en toen ineens zagen we allemaal dolfijnen, wel 100. Het is daar niet iets normaals, dus zelfs de gidsen waren helemaal overdonderd. Ik was echt super gelukkig, hoe bijzonder is dat! Vlakbij het eiland zagen we toen ook nog schildpadden zwemmen. Wauw! Daarna twee uur gehiked en the blue footed boobys gezien (die leuke vogels met hun blauwe voetjes). Ik hou van die vogels. Daarna gingen we snorkelen. Ik dacht: hah leuk. Maar nee, ik vond het doodeng. Je ziet allemaal enorme vissen onder je en je bent ergens midden op de zee. Dus ik heb dapper geprobeerd het een halfuur vol te houden, maar toen ben ik teruggegaan naar de boot. Ik wil liever niet weten wat er zich onder mij bevind. Op de terugweg met de boot mochten Leo en ik op het dak van de speedboot zitten, bij de kapitein. We zagen de ondergaande zon en het was heerlijk warm. Enorme golven om ons heen. Het was echt een perfecte dag. ´s Avonds moest ik afscheid nemen van Leo, ik zou terug naar Quito gaan en zij zou nog een paar daagjes blijven en dan naar huis gaan. Ik heb een bus genomen die voordat hij naar Quito ging een rondje door heel Ecuador heeft gereden (15 uur in de bus), maar ik had alle andere gemist, dus ik moest die wel nemen. Terug in Quito was het even wennen zonder Leonie. Maar er waren veel mensen in het huis en dat was gezellig.

En Silvana was natuurlijk terug van de Galapagos en wij zijn vorige week samen naar de jungle gegaan. Met de bus, dat was nog wel spannend want er was voordat we gingen een politiecontrole van een halfuur en 3 verschillende mensen vertelden ons dat we onze tas geen moment uit het oog moesten verliezen. Halverwege de reis werden we nog 3 keer gecontroleerd bij militaire basissen. Cuyabeno grenst aan Colombia dus ze nemen liever het zekere voor het onzekere. Maar ik voelde me niet helemaal op mijn gemak.
Onze Eco-lodge bevond zich deep into the Amazonas. Drie uur met een gemotoriseerde kano vanaf de bewoonde wereld. We moesten dag zeggen tegen warm water, internet en tegen onze telefoons: er is natuurlijk geen bereik in the jungle. We vertokken met onze kano en we gingen into the wild. De tocht naar de lodge was impressive. 4 soorten apen gezien en veel bijzondere vogels, zoals toekans, en vlinders. Ik probeerde als een gek foto´s te maken, maar dat heb ik na een halfuur opgegeven. Het is verdomd lastig. De dieren zitten vaak een beetje ver, er zitten takken voor en ze zijn snel weer weg. Zelfs voor de lucky ones onder ons die een big camera bezitten met 300 keer zoom, was het vrij lastig. Dus ik ben gewoon maar gaan kijken naar de dieren en ervan genieten. Dat was niet moeilijk. Apen springen boven je hoofd, de meest prachtige vlinders vliegen voorbij, je ziet toekans en dat soort tropische vogels.

Het klimaat is daar zoals Burgers Zoo. Vochtig en ontzettend warm, vooral in de zon. Onze lodge was nice. Er was geen electriciteit, het enige licht ´s avonds kwam van kaarsen. Het eten was fantastisch, echt fantastisch! Het was een groot open huis van bambu. Geen glas en dat soort dingen. Alles was open. Ik was de eerste nacht een beetje panisch want ik had verhalen gehoord over tarantulas in bedden en scorpionspiders op de vloer. Maar ik heb heerlijk geslapen en daarna was het beter.
De eerste avond zijn we naar de grote laguna gegaan en daar hebben we een het hoofd van een 5 meter lange anaconda uit het water zien steken, amazing. Daarna hebben we genoten van de zonsondergang en daarna hebben we een duik genomen de laguna. Heerlijk verkoelend, alleen toen we teruggingen naar de lodge zagen we geen twee minuten later een kaaiman aan de kant liggen en de gids vertelde ons dat er ook veel piranhas in het water zaten en dus ook die anaconda. Hmm.. daar heb ik dus tussen gezwommen.
De tweede dag gingen we op bezoek in een comunidad. Ik dacht oké, dan komen we in zo´n klein dorpje met allemaal naakte mensen enzo, maar dat was niet zo. Het was veel moderner dan ik had verwacht. We hebben samen met twee vrouwen uit de comunidad yucabrood gebakken (en het hele proces gezien: we hebben zelf de yucawortels uit de grond getrokken en het schoon gemaakt enzo) en gegeten. Ik vond het echt leuk en het was een goede manier van toerisme vond ik. Daarna hebben we een sjamaan bezocht midden in de jungle en we zijn getuigen geweest van een heus ritueel, waarbij hij twee mensen uit onze groep zou genezen van hun spierpijn.
De derde dag deden we een 4 uur durende hiking tocht midden door de jungle. Weer een aantal apen gezien en vogels en insecten. En we werden verkoeld door een heerlijke tropische stortbui. Na deze tocht heb ik afscheid moeten nemen van een van mijn lievelingsbroeken (die twee keer india heeft overleefd). Er zat een enorm gat in, niet te fixen. Ook zat ik onder de modder en de sneeen. Maar het was een mooie tocht en bijzonder omdat je je echt in het midden van de jungle begeeft.
In de avond gingen we kaaimannen spotten met de kano. In het donker met alleen een zaklamp. Super vet, want als je met je lamp op een kaaiman schijnt zie je zijn ogen fel oranje oplichten. We hadden niet heel veel gezien, omdat we met de gemotoriseerde boot gingen (teveel lawaai). Maar toen we terugkwamen hadden de gidsen tegen Silvana en mij gezegd dat we over een kwartier klaar moesten staan, want dan zouden we opnieuw gaan met de peddel-kano. Dus dat was wel spannend, met zijn vieren gingen we weer op kaaimanjacht en toen hebben we meer gezien en goede foto´s kunnen maken. De gidsen waren heel leuk!

De volgende dag gingen we piranhavissen en ja.. ik heb de eerste gevangen en we hadden een weddenschap met de gids dat diegene die de eerste vangt, die zou in de avond een gratis caipirinha krijgen (de gids noemde het heel toepasselijk een caipiranha). Dus die was voor mij! In de avond gingen we weer op kaaimanenjacht en toen had de gids een kleintje gevangen en die mocht ik vasthouden. Ik heb een foto en ik wil die heel graag laten zien, maar dat is jammergenoeg ten strengste verboden, want dat is tegen de regels van de het wildlifepark. Ik zal hem later nog wel eens posten.
Daarna was er een nightwalk, maar die heb ik geskipt. Teveel spinnen en insecten voor mij. Ik zou er niet gelukkiger op worden. Achteraf was ik erg blij dat ik het niet heb gedaan, want ze vertelden me dat ze springende spinnen hebben gezien.

In de Lodge was het altijd erg gezellig. De groep was superleuk en de gidsen deden leuk mee en aten ook met ons enzo. We deden veel kaartspelletjes bij kaarslicht en we hebben gezellig gepraat. Je raakt toch een beetje gehecht aan zo´n groep.
Oja onze buurman was een tarantula en hij zat op zo´n vervelende plek altijd. Je kon hem niet ontwijken, want je moest er altijd langs als je naar de boot wilde.

De volgende dag alweer was het tijd om te gaan na het ontbijt. Het was echt een geweldige week. Jammer dat het water zo laag was, want we moesten steeds de boot duwen haha en daarom waren er ook geen roze dolfijnen. Maar ja je kunt niet alles hebben.

Cuyabeno is een aanradertje!

Nou, mijn volgende avonturen zullen waarschijnlijk, als alles goed gaat, uit Colombia komen. Woensdag vertekken Silvana, Judith, Norina en ik naar Pasto, onze eerste stop. Niet met de nachtbus, dat wordt ons afgeraden, te gevaarlijk, maar met de dagbus. Ik heb er veel zin in en met een beetje geluk kan ik mijn verjaardag in Cali vieren. Jullie horen nog van me!

Besos